Een wandeldag

Oke het lijkt er op dat we internet hebben! Ik ga eerst even opslaan om dat op waarheid te controleren want ik ben al een heel verslag kwijtgeraakt omdat dat een brug te ver was.
Zo het begin heeft ie opgeslagen, ik ga dat tussendoor blijven doen, dus het kan zomaar zijn dat als je erg vlot leest dat je maar een half verslag krijgt maar dat is dan maar even zo.
De 25ste moesten we om kwart over vier opstaan, zo dan weet je dat je echt vakantie hebt!
We gingen met de bus naar Kyaukme omdat we terug wilden met het treintje, dat nogal spectaculair moet zijn.
Met een pickuptruckje worden we door de stromende regen naar het busstation gebracht. Hij zet ons af naast een stokoude vervallen ... eehh ... bus? Deze is zo vaak gebruikt dat hij bijna niet meer als zodanig te herkennen is. Het was toch echt de onze. De achterste helft is voor vracht en voorin staan een paar rijen stoelen. Pfff, we zullen er maar het beste van hopen.
Het viel super mee, ik zat prima qua beenruimte en omdat we helemaal vooraan zaten kon ik alles goed zien. Daar houd ik niet zo van in Azië maar nu bleek al snel dat we een goede, rustige chauffeur hadden. Hij had geen idiote inhaal nijgingen vlak voor de bocht en zo. In het eerste deel in de bergen was er zelfs eenrichtingverkeer, ze hebben daar gewoon twee wegen neergelegd, één voor naar boven en één voor naar beneden, dat gaf echt een rustig gevoel.
Ook deze bus stopte voor een plas/rook/eet stop, om half acht om ontbijt in te slaan.
Ergens onderweg hebben we besloten om niet niet naar Kyaukme te gaan maar naar Hsipaw, ik geloof omdat we ineens leken te weten dat daar meer te beleven was. Dit kon ook makkelijk omdat de bustickets verkocht worden tot het eindstation, ongeacht waar je denkt dat je er uit wil. Voor ons was dat nu wel makkelijk aangezien Hsipaw het eindstation was.
We waren daar om elf uur en er stond een wat wezenloze man met een bordje van een hotel in zijn handen. Wij spraken hem aan omdat we nog niets geboekt hadden maar de goede man ging steeds wezenlozer kijken, kreeg toen gelukkig een helder idee en ging bellen. Conny kreeg iemand van dat hotel aan de lijn en we besloten te gaan kijken.
Ja hoor, goed guesthouse, betaalbaar, die is voor ons.
Nadat we iets gegeten hadden gingen we het dorp verkennen en alvast uitzoeken hoe het zit met de trein overmorgen.
Het leek ons erg leuk om hier lekker te gaan wandelen. En dat was het ook, vanmorgen om half negen zijn we vertrokken en we liepen zo het platteland op. Tussen de rijstvelden door en we kwamen al snel op een begraafplaats. Normaal gezien heb ik daar niet veel interesse voor maar hier worden mensen van alle geloven bij elkaar begraven. Er is een wijk voor de boeddhisten, voor moslims, voor de christenen. Zelfs voor de enkele hindoe die hier nog woont was er ruimte om de as bij te zetten. Samen leven is op sommige plaatsen moeilijk maar na die tijd kan het hier in ieder geval wel.
Aangezien het vannacht geregend had (en niet zo'n beetje ook) waren de paadjes tussen de rijstvelden voor een flink deel bagger geworden. Al snel waren onze schoenen drie keer zo zwaar van alle prut die er aan bleef hangen, ze zijn nu, zelfs na een schoonmaaksessie, allemaal beige, een goor soort beige om precies te zijn.
We baggerden voort, we 'liepen' een tamelijk steile heuvel op om een waterval te zien. Ondanks alle regen van de laatste tijd bevatte deze niet veel water aangezien ze bovenop het water aftappen om rijstvelden en alles te irrigeren. Tsja, dat moet ook gebeuren.
Toen moesten we weer naar beneden, die steile, gladde heuvel weer af. Ook weer gelukt zonder schade.
Het was tot nu toe nogal bewolkt, wel lekker warm dus prima wandelweer hoewel het wel heel klef was hoor, maar nu brak het zonnetje door, het werd meteen bloedheet. Gelukkig was het bijna tijd voor de lunch. We gingen in een dorpje eten bij mensen thuis, of eigenlijk bij de buurtwinkel. We hebben verder weinig andere toeristen gezien maar in dit dorp zag ik bij nog een huis wandelaars zitten eten. Dan werkt zo'n systeem prima natuurlijk, als ze om de beurt een centje bij kunnen verdienen.
Tegen half drie waren we bij het hotel en hebben we eerst geprobeerd onze schoenen toonbaar te maken. Nou de prut is er af maar de kleur is voorgoed aangepast!
Morgen gaan we verder met de trein, een boemeltje dat over een spectaculaire brug gaat rijden.