Mandalay

Gelukkig hebben we ons laten overtuigen om een taxi te nemen naar Mandalay Hill, het is echt te ver om te lopen, Mandalay is uitgestrekt en alles ligt ver uit elkaar. Wij stonden sowieso in de luie modus en hebben ons helemaal boven aan de berg laten afzetten. Zo ver naar boven als kan met een auto, het restje gingen we met de roltrap.
Op de top staat een pagode waar iemand met een geluidsinstallatie allerlei dingen meldde, die wij uiteraard niet konden verstaan maar hard was het wel.
Het uitzicht was geweldig, we konden ver over de stad heen kijken en zagen in de verte de bergen.
We gingen wel via de trap naar beneden, op blote voeten langs allerlei winkeltjes, pagodes en restaurantjes. Men is kennelijk bovenop begonnen met restaureren, alles wordt hoe langer hoe meer verlopen.
In één van die pagodes bevond zich een gezin met een peuter tweeling, ik kreeg er meteen eentje in mijn armen geduwd voor de foto, eigenlijk leek het hen leuk dat ik ze alle twee vast zou houden, nou dat gaat niet gebeuren, ik gebruik twee handen per kind, ik ben veel te bang om ze te laten vallen. Toen werd Conny er maar bijgehaald zodat de foto toch gemaakt kon worden.
Pfff wat was het een goede beslissing om ons naar boven te laten rijden, het was zo ontzettend warm hier ondanks dat er een dakje boven de trap is gemaakt, blij toe dat we dit niet hebben moeten klimmen.
Na de lunch zien we die middag nog verschillende tempels en we namen een kijkje in de 'goudslagerswijk', hier worden blokjes goud platgeslagen tot het vliesdun is zodat mensen dit op een Boeddhabeeld kunnen plakken.
De volgende dag gingen we bij een stel scootertjes achterop om de omgeving van Mandalay te onderzoeken.
We reden eerst naar de tempel van de grote gouden Boeddha, deze is op zich wel al respectabel van grootte en omvang maar met uitzondering van zijn gezicht wordt hij steeds groter, de mensen hebben er zoveel goudvelletjes opgeplakt dat zijn lijf helemaal onherkenbaar is geworden. Dit is zo ongeveer de heiligste Boeddha in Myanmar. Wij struinden het hele tempel terrein af.
Nadat we wat 'arts en crafts' bezocht hebben gaan we de brug over naar Amarapura, één van de voormalige koningssteden. Hier gingen we kijken naar de bedelronde van de monniken in één van de grootste tempels. Wat ik echter niet begrepen had was dat dit al een toeristische attractie van formaat is geworden. De belangstellenden stonden al rijendik opgesteld om te zien hoe de monniken voort schuifelden en hun eten gingen halen. Er waren ook vrome boeddhisten bij, bij het publiek. Zij deelden ook voedsel uit. Er lopen hier per dag 1700 tot 2000 monniken mee in de processie, het aantal is afhankelijk van hoeveel er gedoneerd is. Het was een prachtig gezicht al die mannen in die donkerrode gewaden maar ik vind het toch nogal wat, iedere dag zoveel pottenkijkers als je je eten gaat halen en een aantal van die toeschouwers duwen gewoon hun camera recht in je gezicht. Ik denk niet dat ik zo braaf zou blijven lopen iedere keer.
Na een poosje rijden waren we in Sagaing waar we deze keer wel de heuvel gingen beklimmen om een pagode te bezoeken. gelukkig is ook deze trap overdekt. Het was evengoed een beste klim in de warmte maar het uitzicht boven was magnifiek.
Na de lunch stapten we in een bootje en we gingen op het eiland Ava met paardenkoetsjes rondkijken. Hier staan heel wat half vervallen pagodes en kloosters, het is heel pittoresk en deze komen duidelijk uit een anders tijd, de stijl is anders.
Daarna gingen we naar het sluitstuk van de dag, de zonsondergang bij de U Bein brug. Dit is een oude teakhouten brug van 1,2 kilometer lang. Wij gingen om van het uitzicht te genieten lekker in een bootje zitten en het was fantastisch. Echt een geweldig ding zo en wie ooit eens in de buurt is: stap zeker in een bootje, het is zo geweldig mooi!
Uiteraard was het bijna donker toen we terug naar de stad moesten. Dat was ook een bijzondere belevenis, in het half donker en donker door de totale anarchie van het Birmese verkeer. volgens mij zijn ze hier nog niet op het idee gekomen om eens een paar gezamenlijke afspraken te maken over voorrang en dergelijke. Het is het recht van de sterkste of van de hardste toeter. Dat is ook een soort regel natuurlijk maar die laat nogal wat ruimte voor eigen interpretatie. Enfin, mijn chauffeur reed nogal beschaafd en uiteindelijk stonden we helemaal heel voor ons hotel.
helemaal tevreden, het was een fantastische dag.