Santa Marta en Tayrona NP

Zo we zaten echt in Caribische sferen hoor alles gaat hier niet zo vlot. Het hostel dat we geboekt hadden zag er leuk uit en dat was het ook wel maar het was ook tamelijk viezig en vaag.
We zijn op de fiets de stad in gegaan en dat was geen denderend idee: veel te warm en super druk verkeer op de snelweg.
Maar we hebben een ander hostel gevonden en daar zijn we de volgende dag heen gegaan.
Van daar uit hebben we het stadje verkent en zijn we de dag daarna naar Tayrona National Park vertrokken. Qua busreis ging alles heel voorspoedig het was ook niet zo ver.
En toen begon het echte werk: lopen in de bloedhitte door de jungle. We hadden het grootste deel van onze bagage in Santa Marta achter gelaten maar er was nog voldoende over om het erg zwaar te maken. Het was uiteraard geen al te vlak pad soms moesten we echt klimmen en klauteren. Volkomen gekookt kwamen we aan op de camping! Ja ja we gingen kamperen. Het was geen glamping om eerlijk te zijn het was een betaalbare backpackerscamping en dus wel een beetje afzien voor een nooit-kampeerder zoals ik.
De dagen hier hebben we door gebracht met op het strand zitten en er naar toe lopen. Best wel ver lopen, Conny noemt het wandelen want dan is het leuk :-(  zij huppelt als een veulen vooruit en ik strompel er achteraan maar ik ben braaf geweest en heb niet voortijdig gemopperd dat ik er genoeg van had.
Het slapen was geen onverdeeld genoegen in zo'n piepkleine tent,  ik denk dat ik rustig kan stellen dat ik ook nooit een kampeerder zal worden.
Verder zal ik niet mopperen want zo erg is het niet hoor een beetje rondhangen in de zon, onder de palmen en alles.
Terug in Santa Marta sta ik eindelijk voor de spiegel om mijn rug te checken die volgens Conny spectaculair verbrand is  (en dat is ook zo, een kreeft zou jaloers zijn op zo'n kleurtje) maar het eerste wat mij opvalt is een al even spectaculaire blauwe plek op mijn bil! Blauwe plek? Inktzwart is ie en zo'n tien bij vijf centimeter. Ohw ja, er brak een stuk van een tree af op de heenweg naar Arricifes ik was al vergeten dat ik gevallen was  ...
Morgen verder naar Cartagena!