Semana Santa in Popayan

Het was een oude vieze bus die ons voor het hostel oppikte. We reden eerst de naar ons idee verkeerde kant op en dat klopte: bij de verdwenen brug stapte iemand uit en toen moesten we terug. Een heel stuk achteruit omdat er geen ruimte was om te keren.
De bergweggetjes waren meestal smal soms heel steil en af en toe verdwenen.
We reden langs diepe afgronden en door schattige dorpjes. Ergens onderweg, terwijl we reden, was de bus assistent met een jerrycan en een slang aan het pielen, hij had een plaat van het dashboard verwijderd  ... ik wil eigenlijk niet weten wat ie aan het doen was.
Voor in de bus hoorde ik geluiden die er op wezen dat of de chauffeur of de versnellingsbak niet helemaal op zijn taak berekend was.
Na ongeveer twee uur rijden moesten we enige tijd wachten op het werk aan de weg en de chauffeur gebruikte die mogelijkheid om aan de kant van de weg een wasje te doen.
We zijn toch veilig gearriveerd in Popayan  een lief koloniaal stadje met een van 's werelds belangrijkste Semana  Santa, de heilige week voor Pasen.
Hier zijn we getuige van in totaal drie verschillende processies, heel bijzonder. Pasen en de aanloop daar naar toe is voor de katholieke wereld erg belangrijk en hier is het zo mogelijk nog groter. De sfeer rond de processies, vooral 's avonds is bijna een soort middeleeuws.
Het was alles bij elkaar een religieus anderhalf dagje, heel bijzonder en ik  had het niet willen missen maar nu wordt het weer tijd voor wat anders, morgen vroeg met de bus ...