Nog een beetje Merida en dan verder.

De volgende dag was het gelukkig een stuk warmer hoewel ik toen op alles voorbereid was, zal je altijd zien.
We gingen cenotes bekijken, heilige ondergrondse meren. Toen we na een uurtje rijden uit de bus stapten stonden zoals verwacht de brommerjongens ons al op te wachten om ons een paar kilometer verderop te brengen. En wat voor brommers, prachtig, een keurig bankje voorop gemonteerd, een dakje er boven en fel geel gestreepte kussens. Deze dames zaten als prinsessen.
En het werd nog grappiger, we hadden gelezen dat je daar met paard en wagen langs de grotten gesleept werd, wat we niet wisten was dat die karretjes op een smalspoor stonden. Een heel kuuks karretje op treinrailsjes. Toen dachten we nog: hoe moet dat nou met tegenliggers? Maar het systeem was overal op berekend, ze trokken het wagentje met gemak van de rails af. Omkeren hoefde al helemaal niet, de rugleuningen konden zo worden verhannest dat de voorkant de achterkant werd. Verder was het een gammel geheel maar dat mocht de pret niet drukken wij zaten te stuiteren van plezier.
En de grotten waren ook geweldig. Voor de Maya's waren ze vroeger heilig, aangezien dit bijna hun enige zoetwatervoorziening was, er waren en zijn hier bijna geen rivieren of zo.
Om de eerste grot in te komen moesten we een ladder af die loodrecht naar beneden liep, een heel eind, zonder iets anders om je aan vast te houden ... Dat was ik beneden snel vergeten, prachtig blauw water, stalactieten en we waren de enigen op dat moment, super! De tweede konden we makkelijker betreden en de derde was de mooiste, de grootste en we konden de resten van Mayabouwsels zien staan. Bovendien gingen wij hier zwemmen. Het water was niet al te koud (niet zo heel schoon ook trouwens) en er zwommen van die visjes die aan je beginnen te knabbelen. Van het eerste hapje schrok ik me een hoedje daarna heb ik ze laten begaan, ze leken vooral dol op de restjes van een pleister!
In Merida hebben we nog een museum bezocht, een ingericht koloniaal huis, prachtig was het.
's Avonds was er op het stadsplein een voorstelling over het Maya balspel. We hebben bij iedere ruïne zo'n speelveld gezien en waren nieuwsgierig naar hoe het spel er uit zou zien. Heel lastig dus, om te doen en om uit te leggen. Maar wel spectaculair.
En daarna moesten alle spullen weer in de rugzak gepropt, morgen gaan we weer verder reizen.
We hebben niet heel vroeg de bus genomen, het was niet zo ver naar Valladolid. We kwamen daar rond twee uur aan en Conny stoof meteen om de hoek een hotel binnen, even kijken of het iets was. Ik had er weinig vertrouwen in aangezien de receptie er niet al te sophisticated uitzag maar ze kwam enthousiast beneden en ze had gelijk, het is prima hier ondanks het shabby uiterlijk op het eerste gezicht.
Toen we de was hadden weggebracht konden we het plaatsje gaan verkennen. We hebben in totaal Calle 41a vijf keer door gelopen, deze keer niet omdat we aam het zoeken waren maar omdat de dingen dicht waren vanwege de siësta.
Midden in het centrum is een grote mooie cenote, dus die moesten we zien. Het was er vrij druk en er is een heel commerciële kermis omheen gebouwd maar het was inderdaad erg mooi.
Aan het eind van de middag gingen we een voormalig klooster bekijken die eerder dus dicht was. En dat was leuk. Eerst zei een medewerkster dat het morgen pas open zou gaan maar toen we in de kerk waren mochten we ook in het klooster, hij ging speciaal voor ons open. Het was op de meeste plaatsen aardedonker maar wij glipten toch overal naar binnen. Langzaam maar zeker kwam er nog een handje vol toeristen en gingen de lichten aan. Dat was wel mooier maar het was juist zo spannend om met de zaklamp op onderzoek te gaan.
Wij hebben ons er uitstekend mee vermaakt en gingen tevreden de was ophalen en een biertje drinken.