stoer achterop de scooter

Om klokslag tien uur staan we klaar voor ons scootertripje. Tui vraagt of we echt niet liever zelf willen rijden, maar nee, dat gaat niet gebeuren.
Tegen kwart over zijn de jongens die ons vandaag op sleeptouw nemen, Dé en Tuan, er. We krijgen helmpjes die werkelijk maar minimale bescherming zullen geven, Tui legt de route/het plan nog een keer uit en daar gaan we. Zo, nu moet ik me maar overgeven aan een wildvreemd jongetje (Dé) en relaxt van de omgeving gaan genieten. Dat lukt niet helemaal meteen.
Het is al bloedheet als we bij de waterval arriveren. We moeten flink klimmen en uiteindelijk klauteren om daar te komen waar we willen zijn. Best wel weer glibberig en puntig maar goed, deze keer kunnen we niet verdwalen want de jongens zijn ook mee. Zij hebben de grootste pret om ons gehannes en ge-angsthaas en nog veel lachwekkender is Conny d'r natte, beprutte kont. Jawel, deze keer ben ik het niet die op een onhandige plek op d'r billen gaat!
De omgeving is prachtig, veel heuvels, bergen, alles begroeid, rijstvelden ... er zijn toch zoveel tinten groen. Super mooi.
We rijden door dorpjes die door minderheden bewoond worden maar ze lopen hier (gelukkig) niet zo cliché in klederdracht, het is wel allemaal heel schilderachtig.
We arriveren bij de grot of althans bij de mevrouw waar we kaartjes moeten kopen en zij wil ons iets vertellen maar zij spreekt geen Engels, en het Engels van Dé is beperkt. De oplossing is dat Tui (de eigenaar van ons guesthouse) gebeld wordt en die legt mij uit dat de verlichting in de grot niet aangestoken wordt voor maar twee toeristen. We krijgen wel een lamp mee.
Daar gaan we, eindeloos veel trappen op, het wordt heter en heter. Conny en ik ploffen zowat en de jongens ... die lachen er maar weer eens om.
Als we helemaal boven zijn puffen we even uit en gaan de grot in. eindeloos veel trappen naar beneden! Zucht, het is hier gelukkig wel veel koeler maar ik zeg, dat gat in die grot kan toch ook beneden gemaakt worden, dat zou zoveel klantvriendelijker zijn!
Het heeft wel wat, zo'n grot zonder feestverlichting, gewoon de mooie stalactieten en -mieten zoeken met de lamp. We vinden zelfs een manier om in het stikdonker foto's te maken. De grot is erg diep, het is een flinke wandeling maar helemaal de moeite waard.
Alleen moeten we nu weer naar boven, en als we daar zijn ... naar beneden. Wat zullen wij een mooie benen krijgen, zoveel work-outs op één dag.
Na weer een stukje rijden gaan we lunchen in een Tay (minderheids) dorpje. Het restaurant is een armoedig gebouwtje maar ja, zo zijn de woningen en alles hier. Conny doet veel moeite om duidelijk te maken dat ze vegetarisch is en als ik het vlees gezien heb dan ben ik dat plots ook.
We eten pho, de alom geroemde Vietnamese noedelsoep. Het is lekker hoor, maar ik heb liever iets substantiëlers in mijn maag.
Enfin, buikje vol en nu gaan we toeren door de prachtige omgeving. Veel groen, veel bergen, dorpjes en bij tijd en wijle een heel slechte weg. Zo om de hoek van een haarspeldbocht is er soms een meter diepe krater, of gewoon helemaal geen weg meer. Maar inmiddels zit ik bes relaxt daar achterop en ik geniet volop!
Super dagje gehad weer vandaag, morgen gaan we weer verder@